A TEORIA DA RELATIVIDADE SEGUN A VISION DO PAISANO QUE FALA A MAZO (poñendo uns casos sobre a mesa....)
(Unha de tantas....)
TAMPOUCO SERA PARA TANTO.
UNHA PARTE DA TEORIA DA
RELATIVIDADE.
Se tomamos, xa para non
irnos moito mais aló, os últimos 150.000 anos en que o ser humano, (despois
dunha longa evolución de mais de 70 millóns de anos en que a varios tipos de
monos, de forma increíble déuselles por ir evolucionando…, pois resulta que se
tomamos como referencia ao Homo Sapiens nesos últimos 150.000 anos, e os
convertimos NUN ANO, resultaría a seguinte relación:
Que dentro dese ano (é decir
os últimos 150.000) anos o devandito Homo Sapiens pasaríao dun xeito, algo así
como moi rudimentario, nada mais e nada menos que 11 MESES…., xa que empezou a
dedicarse de xeito estable e permanente nun mesmo territorio (nada de ser
nómadas nin cousas desas), convertindose a agricultura e a gandeiría como un xeito
de vivir, hai algo así como hai 1 MES. (tirando xa polo alto).
As primeiras ciudades (por
certo pequeniñas todas elas) empezaron a fundarse hai uns 12 DIAS. (Antes deso
a xente andaba á súa bola polo mundo adiante sen ton nin son).
Empezouse a falar de
igualdade, de democracia, de dereitos humanos e todas esas cousas, hai pouco
mais de 24 HORAS.
Que precisamente donde foi
un dos berces da democracia e dereitos humanos e todas esas cousas anteditas,
caso dos EEUU sen ir mais lonxe; hai pouco mais de 4 HORAS en que non podían
subir ao mesmo autobús os seres humanos de raza negra nos que ían os rostros
pálidos….
E que decir da democracia.
Pois que por aquí, por estos lares, levamos algo así como 2 HORAS E CUARTO; e
xa por non falar das redes sociales, donde comemos o mundo con elas e o que nos
boten por diante,…, pois levamos enredados no medio delas non mais de TRES
CUARTO DE HORA. (por algo se empeza)..
Osea que eso…., que as
cousas non son para tanto. Ou sí. Todo depende, claro está. Todo depende como
se mire e como te miren….
A TEORIA
DA RELATIVIDADE. TODO DEPENDE SEGÚN SE MIRE
A teoría
da relatividade non é cousa doada de entender e moito menos de explicar, así á
primeira de cambio. Vexamos algún exemplos coa sana intención de facer unha
aproximación a tal interesante cuestión.
Non todo
parece o que é, ainda que ás veces case todo ven dando alí.
Poñamos
como primeiro exemplo: aqueles que lles
costa moito traballo diferenciar a man esquerda da man dereita. Son aqueles que
as separan pouco mais dunha cuarta e xa teñen dúbidas importantes e de súpeto, donde
xa case non acertan saber cal é unha e cal é outra.
Este
feito que pode inicialmente parecer unha cousa negativa e ata de producir certo
desacougo ou incluso algo así como un pouco de desprecio ou pena; na meirande
parte das ocasións que así ocurre quedan automáticamente calificados como uns
papabrevas ou semellante. En resúmen que son dos que non lles dá para mais o
seu zurullo.
Ben, pero
a cousa tampouco é para tanto, como de seguida intentamos aclarar:
A
cuestión é que todo depende en cómo se mire, xa que a cuestión que estamos
analizando ten as súas ventaxas, que dito de algún modo son algo así como meras
singularidades dos seres humanos en cuestión que esgrimen este tipo de
actitudes, así polo mundo adiante sen ningún tipo de maiores problemas.
Así é o
caso na hora en que queren usar as máns, ou ben usándoas mesmamente, pois
tampouco non hai nin teñen maior dilema nin problema, porque usan unha das dúas
e punto. Non andan con mais voltas. Total para qué?? Veñen sendo o caso práctico sin grandes
alardes pero dunha grande efectividade. Moitos pensarán á vista de tales
actitudes que xa nin vale a pena darlle moitas mais voltas. Eles nin eso. Non
lles fai falta. Non perden o tempo pensando si tal ou se cual.
En cambio
os que sí saben perfectamente distinguir a man dereita da man esquerda, xa son
moito mais tiquismiquis, Están continuamente R que R querondo usar en todo
momento a que lles vai a eles mellor, ou a que lles parece a eles que lles vai
mellor, ou simple e llanamente a que eles queren creer que é a mellor.
Tamén hai
claras excepcións, como é o caso dos que comen de xeito habitual a dous
carrillos, que nun alarde de sentido práctico das cousas non fan distinción de
ningún tipo á hora da verdade.
Son por
norma xeral dos que non se andan con medias tintas. Son a realidade práctica
personificada, dos que non deixan un lixo de dúbidas nin evidencias. Tronzan
todo aquello que poden, e o que non poden tamén. Non se conforman nunca con ter
dous carrillos. Son dos que lles gustaría ter ducias de carrillos. Ou pola
contra un namais. Ser todo eles un carrillo de por sí. O deles é tronzar e
tronzar.
Preséntanse
pois estos prototipos a modo de todoterreo, donde por moi relativo que poida
ser ou parecer o asunto, dalles prácticamente todo igual. O mismiño. Debullan o
asunto e punto. O seu bandullo é o primeiro. Bueno, o primeiro e o único. En
resúmen, eles o primeiro; e ao resto que lles dean. Para que lle imos dar mais
voltas.
Por outra
banda hai tamén unha teoría comúnmente aceptada consistente no dito ese de que “o
caso é non levar un golpe” que parece ser está directamente relacionado coa
teoría da relatividade asentada, claro está, na percepción esa de que “todo
depende en cómo se mire”.
Se todas
estas teorías mais que demostradas na práctica lle engadimos outro elemento
sustancial como é a gravedade, poñéndolle cada quén a dosis que considere
axeitada; pois xa imos tendo unha aproximación mais que decente sobre o aunto
en cuestión.
Así é que
hai quen pensa que todo é moi relativo. Salvo que non o sexa. Pero daquela xa
estaríamos falando de palabras maiores, confirmándose así a teoría de que todo ven
dando ao mesmo.
E todo o anterior ven sendo unha parte do "DEPENDE", pero eso xa queda para outro día.....
No hay comentarios:
Publicar un comentario